Inmiddels ruim een week verder, tijd voor een wat uitgebreider verslag. Niet iedereen zal zo'n ervaring hebben en voor mij goed om het even van me af te schrijven.
Ik was maandag dus op doorreis van Luzern naar Graubünden. Er zijn diverse manieren om dat te doen, maar een van de mooiere is toch de route via Andermatt en Disentis. Vooral omdat het in het weekend vrij veel had geregend en de sneeuwgrens onder de 2000 meter was gekomen en er dus kans was op verse sneeuw.
Onderweg naar Andermatt bleek er op de bergen inderdaad een laag verse sneeuw te liggen en daar aangekomen was duidelijk dat het een echte sneeuwreis naar de Oberalppas zou worden. De trein uit Disentis was wat vertraagd, waardoor ik die bij de afdaling nog op de
foto heb kunnen zetten.
De trein kwam even later op spoor 2 binnen. De bedoeling is dan dat de loc afkoppelt, omloopt en aan de andere kant weer aankoppelt.
In die tijd kun je gewoon instappen, wat ik dan ook gedaan heb. Fotocamera even op de stoel gelegd, grote reistas tussen de stoelen in schuiven en dagrugzak in het bagagenet leggen. En toen is er dus iets mis gegaan. Met een flinke klap werd de wagon een paar meter verschoven. Wat in eerste instantie leek op hardhandig rangeren, bleek dus gewoon echt verkeerd gegaan te zijn, in plaats van om de trein heen te rijden, was de loc weer net zo hard terug tegen de wagons gereden.
Iemand anders in mijn wagon viel. Ik kon zelf blijven staan, mijn fotocamera lag een paar stoelrijen verder op de grond. Een testfoto gemaakt, camera leek nog te werken, verder afgezien van wat spierpijn leek het allemaal reuze mee te vallen.
Al snel kwam personeel door de trein met de melding dat er een ongeluk was gebeurd en de vraag of we verwondingen hadden. Op mijn terloopse opmerking dat ik "alleen wat nekpijn had" werd onmiddellijk gereageerd dat ik moest blijven zitten, zo min mogelijk bewegen en wachten tot er medisch personeel kwam.
Vrij snel daarna waren de eerste sirenes te horen en kwam ook de eerste helikopter aangevlogen.
Het eerste wat dan gebeurt is een snelle inventarisatie van de gewonden, wie heeft het eerste hulp nodig? Ik had gelukkig geen prioriteit en moest voorlopig blijven zitten. Ik zat in de voorlaatste wagon, de laatste wagon waar de loc dus tegenaan was gereden, zat vol met schoolkinderen. Daar zijn ook de meeste gewonden gevallen.
Na een tweede onderzoek in de trein, ben ik onder begeleiding van een arts en drie brandweerlui (een om mij te ondersteunen, een voor de reistas en een voor de camera en rugzak
) naar de lokettenruimte van het station gebracht, waar alle lichtgewonden waren verzameld om te worden onderzocht, c.q. in afwachting van verder.
Iedereen krijgt daar een kaart omgehangen, waarop zijn status staat aangegeven. Zo is altijd duidelijk of iemand al is onderzocht en wat de verdere stappen zijn. Dit lijkt goed te werken.
Daar ook wat meer uitleg gekregen over het wat en hoe. En je ziet steeds helikopter- en ambulancepersoneel binnenkomen, om daarna met patiënten weer te vertrekken. De algeheel medisch coördinator en de medisch transportcoördinator zijn duidelijk herkenbaar. En er wordt gezorgd dat je zoveel mogelijk met steeds dezelfde hulpverleners te maken krijgt.
Het gaat niet altijd perfect, ik was op zeker moment in de provisorische "wachtkamer huisarts" gezet, terwijl toen al besloten was dat ik liggend naar het ziekenhuis moest, de vraag was alleen nog vliegend of rijdend. Het werd uiteindelijk rijdend.
Ook fascinerend om te zien hoe dat stukje bij beetje op je wordt ingepraat dat het toch echt het beste voor je is als je naar het ziekenhuis gaat. Waar ik in het begin vooral baalde dat ik minimaal een uur vertraging had, had ik er bij het inladen in de ambulance al helemaal vrede mee dat ik misschien een nacht in het ziekenhuis moest doorbrengen.
De politie is ook nog aanwezig om foto's te maken en NAW-gegevens te vergaren van iedereen die in de trein was / gewond was (criterium wet ik niet) en daarna begon het ritje over de voor het overige verkeer afgesloten Schöllenenstrasse naar Göschenen en daarna de snelweg naar Stans bij Luzern.
Omdat initieel melding was gemaakt van een botsing tussen twee treinen, waarvan een met passagiers, is er direct groots uitgepakt. Er zouden 5 helikopters en 25 ambulances zijn opgeroepen, waaronder uit Zürich en in mijn geval dus Tessin. Of ze ook allemaal tot in Andermatt zijn gekomen, weet ik niet. Het ongeluk viel uiteindelijk mee, maar er was de pech van het moment (mensen aan het instappen en/of nog staand in de trein) en de grote hoeveelheid kinderen.
In het ziekenhuis kwamen de artsen die mij in Andermatt hadden onderzocht nog even poolshoogte nemen. En na onderzoek werd ik met medicijnen op zak door een ambulance naar een naburig hotel gebracht. De volgende dag opnieuw de reis gemaakt, maar deze keer in Andermatt wel buiten de trein gewacht tot ik zag dat de loc was omgelopen en weer aangekoppeld.
De klachten gaan op en af, maar lijken gelukkig wel minder te worden.
Algemeen
