Of: hoe jaag ik mijn klanten uit de trein de auto in?
Allereerst een bekentenis, ik reis graag met een trein. En daarbij heb ik slechts drie wensen: ik wil liefst niet en anders zo min mogelijk overstappen, ik wil behoorlijk kunnen zitten en, uitzonderlijke omstandigheden daargelaten, de reis moet voorspelbaar zijn.
Om deze redenen reis ik nauwelijks nog met de trein in Nederland, maar in en naar Duitsland heb ik er altijd nog redelijk veel gebruik van gemaakt, zonder al te veel negatieve ervaringen.
Maar ik vrees dat ik mijn oordeel over het spoor bij onze Oosterburen zwaar naar beneden moet bijstellen.
Eerst wat achtergrondinformatie.
In het kader van de goederencorridor Rotterdam-Italië en de opwaardering van het reizigersvervoer tussen Duitsland en Zwitserland wordt al sinds de jaren 80 gebouwd aan de Ausbau- en Neubaustrecken tussen Karlsruhe en Basel.
Onderdeel daarvan vormt een tunnel bij Rastatt, om daar het spoor te verdubbelen en tegelijk die plaats te ontlasten.
Ondanks dat deskundigen hebben gewezen op de grote risico's om in de betreffende ondergrond te boren (details mij niet bekend, maar als ik het goed heb begrepen is de bodem daar een mengsel van slibafzettingen van de Rijn en los gesteente uit het Zwarte Woud dat bovendien niet stabiel is), besloten de toonaangevende Duitse bouwconcerns Züblin en Hochtief om toch te boren in combinatie met bevriezing. Wat het toonbeeld van Duits vakmanschap had moeten worden, werd op 12 augustus een catastrofe. De bodem begon te bewegen en te verzakken, inclusief de spoorlijn die er bovenop ligt. En laat dit nu uitgerekend een van de weinige stukken tussen Rotterdam en Genua te zijn, waar nauwelijks alternatieven voorhanden zijn.
Na een eerste prognose dat de boel eind augustus hersteld zou zijn, liep dat al snel op naar 7 oktober (wat inmiddels weer teruggebracht is tot 2 oktober). Als ze 78 jaar geleden net zo snel waren geweest, had de wereld er nu vermoedelijk heel anders uitgezien.
Al voor de verzakking had ik mijn kaarten gekocht voor de reis van Utrecht naar Basel en twee weken later terug. De heenreis bewust met een overstap in Keulen, enerzijds omdat het traject langs de Rijn veel leuker is dan de snellijn Keulen - Franktfurt. Anderzijds omdat ik vind dat de ICE nogal beroerd zit en de andere trein met SBB-materieel wordt gereden.
Hoewel ik de kaarten op de website van de DB heb gekocht en mijn mailadres in combinatie met de reisroute dus bekend is, heb ik geen enkel bericht ontvangen van de DB omtrent de versperring. Gelukkig volg ik het nieuws nog wel een beetje en ben ik er zelf achter gekomen, maar ik vind het wel slordig.
Naar aanleiding van de berichten heb ik een mail gestuurd naar de DB met wat niet al te ingewikkelde vragen: hoe zit het met de treinbinding, hoe zit het met de reserveringen en kan ik terug eventueel via een andere route reizen (Schaffhausen - Stuttgart)?
Toch te moeilijk blijkbaar, want na drie dagen kreeg ik als antwoord dat ik mijn vragen maar telefonisch moest stellen... Tja, waarom bied je je klanten dan de mogelijkheid per mail te reageren?
Het kan overigens nog erger, tot de dag voor vertrek beweerde de site van NS-Internationaal dat ik zonder overstappen van Utrecht naar Basel kon, de versperring was helemaal niet verwerkt. Inmiddels gaat het op die site goed, maar de gewone reisplanner weet nog steeds van niks.
Omdat ik geen zin had om te vliegen of alsnog met de auto te gaan, het verder maar zo gelaten.
In de ICE naar Keulen gevraagd hoe het zit met de treinbinding. Zoals ik het op de website had begrepen, zou die vervallen zijn, waardoor ik eventueel zou kunnen blijven zitten tot Karlsruhe i.p.v. over te stappen in Keulen, dat zou me een uur schelen. De conducteurs wisten het gewoon niet.
Aangezien het mooi weer was en ik geen behoefte had aan een discussie als ik bleef zitten, toch maar gewoon gekozen voor de overstap.
Zoals te verwachten, was dat een trein met vervangend materieel, dus niet van de SBB maar gewoon overjarig belegen van de DB. Al moet ik zeggen dat de Avmz nog steeds goed zit. Jammer alleen dat alle reserveringen vervallen waren en er geen restauratie aanwezig was. En de trein was 20 minuten vertraagd.
Een plek gevonden in de coupé bij een wat oudere dame die naar Freiburg moest en zich grote zorgen maakte of ze in Karlsruhe de aansluitende trein wel zou halen. De conductrice kon haar geruststellen, die aansluitende trein bestond helemaal niet.
Ze had gewoon een niet bestaand reisschema gekregen aan het loket. Overigens alle lof voor die conductrice, ze had antwoord op al mijn vragen en raadde me ook af om terug via Stuttgart te reizen. Het mocht wel, maar de kans dat ik een conducteur zou tegenkomen die dat niet wist, was wel erg groot. En om laten boeken aan het loket leek haar ook niet verstandig: "spar dir deinen Ärger". Ook kreeg ik van haar een keurig briefje met vertrektijden en -sporen van alle verbindingen naar Rastatt die (misschien) haalbaar waren in Karlsruhe.
Aangekomen in Karlsruhe op het station het bekende "dieser Zug endet hier, wir bieten allen aus zu steigen", maar verder niets. Geen enkele verwijzing naar aansluitend vervoer, terwijl het overgrote deel van de passagiers toch echt verder moest dan dit station. Gelukkig had ik ons briefje, de eerste verbinding was de tram vanaf het stationsplein.
Natuurlijk waren we aangekomen op een perron waar geen roltrappen zijn en ook de lift defect was, dus na wat gesjouw de trap af richting stationsplein gelopen. Ook daar geen indicatie welke tram we moesten hebben, dus vermoedelijk hebben velen een stukje Karlsruhe kunnen zien, alvorens erachter te komen dat ze wel de goede tramlijn hadden, maar de verkeerde richting.
De tram gaat al vrij snel de spoorlijn op en na enige tijd wordt Rastatt bereikt. Veel hulpvaardige krachten die de koffers de trappen af en op en door de tunnel droegen, waar ik voor een keer ook maar dankbaar gebruik van heb gemaakt. Op het voorplein is het vrij eenvoudig, gewoon met je koffer in de eerste bus stappen, zelfs als je denkt dat die vol is, kunnen er volgens het personeel nog makkelijk wat mensen met koffers bij.
Door alle vertragingen was in Baden-Baden de trein naar Basel net vertrokken en erg jammer dat hier niemand stond om de koffers de trappen af- en op te dragen.
Na een tijdje wachten komt dan de volgende ICE, die vervolgens te laat vertrekt omdat er gewacht wordt op een bus. Waarom dat wachten nu wel en een uur eerder niet kon, is mij een raadsel. Uiteindelijk twee uur later dan oorspronkelijk gepland in Basel aangekomen.
Dan volgt een periode waar het treinreizen nog lekker onbezorgd is. Ook in Zwitserland wel vertragingen, maar het moet wel heel extreem worden, willen aansluitende treinen niet wachten. Ik heb het maar één keer gehoord bij een trein die met 20 minuten vertraging aankwam.
Helemaal onbezorgd ging het in Zwitserland deze keer dan ook weer niet, maar daar heb ik elders als over geschreven.
Dan de terugreis.
De avond ervoor op het Badischer Bahnhof maar eens gecheckt of mijn reservering van Karlsruhe tot Utrecht in elk geval nog steeds stond. Gezien mijn toestand kon ik niet het risico nemen een deel van de reis te moeten staan. Dat was gelukkig nog geregeld.
De volgende dag maar een paar uur eerder richting het noorden vertrokken dan oorspronkelijk de bedoeling was. Het belangrijkste was Karlsruhe te bereiken en met mijn ervaring van de heenreis, kost dat meer tijd dan de fraaie planning van de Deutsche Bahn.
Deze keer wel in Baden-Baden hulp voor mijn koffer, maar waren de hulpjes in Rastatt weer niet te vinden.
En ook nog ruzie gehad omdat ik weigerde in een bus te stappen waar alleen nog staanplaatsen waren. Uiteindelijk wist een vriendelijke medewerker zijn collega te overtuigen dat niet alleen oude mannetjes en vrouwtjes het euvel kunnen hebben dat ze niet al te lang kunnen staan.
De treinvervangende bussen in RastattVeel te vroeg in Karlsruhe, maar daardoor de tijd om rustig wat te eten en een rondje te lopen om en over de dierentuin (die ligt direct tegenover het station). De olifanten zijn vanaf de openbare weg te bekijken.
Daarna naar het perron en een bankje gezocht waar mijn rijtuig zou stoppen. Maar helaas, bij binnenkomst vanaf het opstelterrein bleken de twee treinstellen omgewisseld. Voor de zekerheid nog even aan een conducteur gevraagd, maar inderdaad, mijn rijtuig zat onverwacht halverwege de trein i.p.v. achteraan. Daarom de halve trein langs gelopen en mijn stoel gezocht als het rijuignummer ineens weer verandert en ik dus toch verkeerd blijk te zitten. Dus weer teruggelopen naar waar ik vandaan kwam en inmiddels enigszins bekaf mijn goede zitplaats gevonden.
Natuurlijk de conducteur die langskwam, gevraagd hoe dat kon, dat een trein al langs het perron staat terwijl de rijtuignummers nog niet kloppen? Helaas trof ik de Überbitch in het kwadraat, dus in plaats van excuses kon ik het met een snauw doen. Nog even twijfelend of het soms aan mij lag, dat mijn Duits misschien wat persoonlijker en verwijtender overkomt dan bedoeld, zat wat verderop gelukkig een Duitser die eveneens een aanvaring met haar had en haar vervolgens vroeg of ze werkelijk zo'n slechte nacht had gehad dat ze dat moest botvieren op haar klanten. De rest van de reis hebben we haar niet meer gezien.
Met die reserveringen ging het sowieso niet echt soepel. Voor wie het systeem niet kent, boven de stoelen staat een schermpje voor het eerstvolgende traject (of zelfs alle trajecten, durf ik zo niet te zeggen) dat is gereserveerd. Dat is in de plaats gekomen van de papieren briefjes in de plexiglas houdertjes. Voor de last minute reserveerders zijn er ook meestal enkele plaatsen met "ggf Reserviert" (gegebenfalls Reserviert). Zelfs Duitsers weten vaak niet waar de afkorting voor staat en/of ermee wordt bedoeld, wat altijd tot leuke discussies leidt als zo'n zitplaats wordt opgeëist. In deze trein waren gewoon alle zitplaatsen van die tekst voorzien. Blijkbaar weer eens een storing in het systeem, met als gevolg dat je niet meer kon zien welke stoelen wel of niet waren gereserveerd. Voor mij met mijn reservering geen probleem, maar ik heb iemand zeker vijf keer van zitplaats zien veranderen, omdat hij gewoon niet kon weten welke plaatsen nu wel of niet gereserveerd waren en steeds geconfronteerd werd met iemand die had gereserveerd.
Ik blijf dat in zijn algemeenheid het probleem van die moderne informatievoorzieningen vinden, zolang het allemaal werkt, is het mooi, maar het is zo ontzettend vaak defect.
So far, so good, uiteindelijk op weg naar Utrecht, in het goede treinstel zelfs!
Maar de vreugde was van korte duur, kort na Frankfurt Flughafen werd gemeld dat de trein in verband met een storing in de trein niet verder zou rijden dan Keulen en we aldaar moesten overstappen op een vervangende trein. Kort voor Keulen de omroep waar alle overstapverbinding werden aangegeven, behalve naar Amsterdam. Die reizigers moesten maar op het perron luisteren naar de omroep om erachter te komen waar die vervangende trein zou staan.
Gelukkig werd dat later toch nog klantvriendelijk gecorrigeerd, op hetzelfde spoor als waar we aankwamen, zou ook de vervangende trein komen. Nou ja, toch niet helemaal, want zelfs tot verbazing van de conducteur bleek dat toch de overzijde van hetzelfde perron te zijn.
Ondanks het in sukkeldrafje de grens passeren, mede dankzij een ouderwetse treindienstleider die ons over linkerspoor langs Velperpoort stuurde, uiteindelijk in Utrecht op tijd gearriveerd.
Samenvattend, een dramatisch slechte prestatie van de Deutsche Bahn op zowel heen- als terugreis.
Dat zij weinig kan doen aan de versperring, snap ik wel, maar dat hoeft je toch niet te beletten om alle registers open te trekken om de reis dan ondanks die ellende zo soepel mogelijk te laten verlopen? Zowel de communicatie als de werkelijke ondersteuning ter plaatse vond ik zwaar onder de maat.
Waarom op het ene station wel hulp bij de trappen, bij het andere niet? Waarom bussen zonder bagageruimte inzetten als je weet dat nagenoeg elke reiziger koffers bij zich heeft? En zo zijn er nog veel meer dingen waar ik niks van begrijp. Een flesje water, een yoghurt-reep en een korting-voucher voor een volgende reis helpen op zo'n moment echt niet om de ergernis weg te nemen.
De heenreis had ik bewust gekozen voor een overstap, dat werden er vier.
Mijn al bestaande afkeer van treinvervangend vervoer heeft hierdoor zijn hoogtepunt bereikt. Uitgesloten dat ik ooit nog met het ov ga als er gepland vervangende bussen rijden.
De liefde voor het reizen per trein is voor mij nu ook in Duitsland danig bekoeld. Misschien dat ik over een paar maanden alle ellende vergeten ben en toch weer de trein pak. Maar voorlopig laat ik de trein in Duitsland maar even aan mij voorbij gaan.
groet, Huub
Algemeen
