Ik was er in 1986 al eens geweest en heeft toen geen onuitwisbare indruk op me achtergelaten. Bij mijn huidige bezoek snapte ik dat eigenlijk wel.
Ik ben vanwege de voorspelde regen bij het buitenterrein begonnen.
Leuk dat je daar zelf seinen kunt bedienen, maar nauwelijks uitleg erbij en bij de lichtseinen was overal wel een lamp stuk.
Dan staat er buiten een S-Bahn-treinstel onder de graffiti, blijkens mijn iPhone is dat al een tijdje het geval. Maak dat in elk geval aan de zichtbare kant een keer schoon.
In een van de hallen staat dan de BR 103 in Touristik-uitmonstering. Maar alleen met kunstgrepen enigszins te fotograferen.
Bij deze loc is ook de cabine verlicht, maar ik kon al niet naar binnen kijken, laat staan een kind.
Ook hier, met de foon boven het hoofd lukt het wel, maar waarom niet even een bordes geplaatst?
De treinen in het museumgebouw staan zo strak langs de wanden, dat je er al niet langs kunt als er iemand met een kinderwagen voor je loopt.
En de keuze wat ze op de beperkte ruimte laten zien, vind ik wat merkwaardig. Zowel de mock-up van de ICE-3 als van de ICE-4 bijvoorbeeld. Ik denk dat de gemiddelde bezoeker twee dezelfde witte treinen met rode streep ziet.
De geschiedenis hebben ze dan wel redelijk wat aandacht aan besteed, maar voor mijn gevoel nog wat beperkt als je echt helemaal bleu bent op spoorgebied.
Eigenlijk vond ik het communicatiemuseum op de bovenste verdieping veel leuker. O.a. een goede uitleg hoe de Enigma werkte en een werkend buizenpostsysteem.
Kortom, leuk om even droog rond te stappen, maar ik zal er niet zo snel nog een keer naar toe gaan.
Maar goed, ik ben vermoedelijk ook een van de weinige hobbyisten die het spoorwegmuseum in Utrecht wel geslaagd vind en dat wordt voor mij dan al snel de maat der dingen.
groet, Huub
Algemeen
